Waar komt die achternaam vandaan, vraag ik me af. Bettina Perremuto (36), is de vriendelijkheid zelve, met een zwarte pet op waaruit geblondeerde lokken naar voren vallen. Sinds haar tweede jaar woont zij in Venserpolder. Ze gaat er echt voor zitten, voor dit gesprek waarin zij mag vertellen over haar betrokkenheid bij Zuidoost.
‘‘Mijn vader is Italiaans. Om precies te zijn. Hij is Siciliaans en komt uit een klein dorpje Chiaremonte. Toen hij 18 jaar oud was, verliet hij zijn dorp en kwam na allerlei omzwervingen in Amsterdam aan, waar hij mijn Surinaamse moeder ontmoette. Hij had nooit gedacht dat hij ooit terug zou keren, totdat het noodlot toesloeg. In 2009 kreeg hij te horen dat hij ongeneeslijk ziek was en besloot zijn familie in Zwitserland en Sicilië op te zoeken. Ik mocht mee en leerde hen voor het eerst kennen. Ik heb een spoedcursus Italiaans gevolgd, want zij spreken geen Engels. Dat laatste treurige jaar, was tegelijkertijd, een van de mooiste jaren, al reizend met mijn vader naar zijn hervonden Italiaanse familie. Hij liet zo’n nieuwe kant van zich zien. Zijn zachte kant. Zo kon hij onverhoeds over mijn haar aaien of begon hij spontaan te vertellen over kattenkwaad uit zijn jeugd.’’
Bettina noemt zich een kind van Zuidoost, alhoewel zij haar schoolloopbaan elders heeft gevolgd.
‘‘Ik speelde altijd buiten in de hofjes in Venserpolder. Blikkie trappen, voetballen of workshops volgen bij buurthuis Anansi waar mijn moeder werkte als leidster. Of ik ooit geplaagd ben? Ik heb een oudere broer. Hij hoefde alleen maar het speelveld op te komen. De kinderen waren onder de indruk van mijn vader die er erg stoer uitzag met zijn lange haar in een staartje gebonden. ‘Hij is van de maffia’, vertelde ik altijd.’’
Bettina is afgestudeerd als communicatiespecialist en wordt als zelfstandige vaak ingehuurd door instellingen in de stad, maar ze is al die jaren blijven wonen in Zuidoost. Ik vraag me af of dit een bewuste keuze was.
‘‘Het is vanzelf zo gelopen. Als ik in de buitenwereld iets negatiefs over Zuidoost hoor, neem ik het spontaan op voor dit stadsdeel. Hier heb ik mijn liefde voor de saxofoon gevonden toen ik Sanne Landvreugd op de muziekschool zag spelen. Een vrouw die op mij lijkt. Dat vond ik tof. Dat wilde ik ook leren. Zulke ontmoetingen met mensen die mij inspireren maak ik hier vaak mee.’’
Mij valt op dat je initiatieven gericht zijn op het verbeteren van de gezondheid van de bewoners van Zuidoost. Met je businesspartner heb je Juiciety opgericht. Wie kent die vitaminebommen van jullie niet in de meest merkwaardige combinaties. Sopropo met ananas, madame Jeannette met citroen en gember of tajerblad met appel.
‘‘De cursus Going Social van Stephany Biezen heeft ons op weg geholpen. Otmar Watson was de eerste persoon die een bestelling plaatste voor 100 van onze sapjes. Wij hebben veel research gedaan om de sapjes goed samen te stellen waardoor ze lekker zijn en veel gezondheidsvoordelen hebben.’’
Wat geef je de lezers tot slot mee?
‘‘Volgend jaar, 27 juni organiseren wij rond Heesterveld een festival met tientallen lokale partners van Bloei en Groei tot Oma Ietje, Brasco en Swops. Wij willen de mindset veranderen over voedsel en de voedselindustrie. Het wordt een groots voedingsspektakel.’’
Ernestine Comvalius
Foto: Felicia Curlingford
