Eenzaamheid bij ouderen kent iedereen wel.
Heel veel ouderen kwijnen weg in Nederland en daar is geld voor vrijgemaakt vanuit de overheid om dit tegen te gaan.
Maar nu is er eindelijk ook aandacht voor een ‘vergeten’ groep mensen, waaronder ikzelf, die zich ook best vaak eenzaam voelen.
Één op de vijf alleenstaande ouders voelt zich enorm alleen.
Na een scheiding vallen vriendengroepen vaak uit elkaar en begint er een onzekere tijd, met de daarbij horende eenzaamheid.
Sociale contacten worden minder en dan is het lastig om dat gevoel van eenzaamheid te onderdrukken.
Maar wat nou als die eenzaamheid in je hoofd blijft zitten?
Als je genoeg leuke dingen doet, best een geweldig leven hebt met de daarbij behorende vrienden maar dat je je toch enorm eenzaam blijft voelen.
Dat je elke avond je bed instapt met een dikke keel, omdat je je alleen voelt.
En met datzelfde gevoel weer wakker wordt.
Dat je vaak denkt, stel je niet aan je hebt leuke mensen om je heen, maar dat gevoel niet kan onderdrukken.
Dat je een partner mist die een arm om je heen slaat en je het gevoel hebt dat je serieus bij niemand hoort.
Eenzaamheid in je hoofd is ontzettend alleen en dé valkuil voor het beginnen van ‘foute’ relaties.
En het is heel lastig om daar wat tegen te doen.
Want eenzaam zijn, als je nog redelijk jong bent, stop niet met een leuk uitje of een grote vriendengroep.
En zo hoopt een hele grote club mensen op een nieuwe relatie die voortkomt uit de ‘tweede leg’.
En leefde we nog lang en gelukkig.
Esther…
