In het kader van onze serie “Stop het Geweld” gaat Bijlmer&Meer in gesprek met Emily Osei. Emily Osei, ook bekend onder haar artiestennaam ‘EmsiFlyBokoe’, is van Ghanese afkomst en is tien jaar actief in Amsterdam Zuidoost. Door de golf van geweld die over Zuidoost rolt, besloot Emily samen met jongeren van Hart voor de K-buurt een evenement te organiseren. Dit was het event ‘‘Shutdown1104’’ en stond in het kader van #letsstoptheviolence. Tijdens het festival werden lokale rappers, DJ’s en bekende voetballers gevraagd zich uit te spreken tegen geweld en de geweldscultuur.
Emily vindt het verschrikkelijk wat er het afgelopen jaar heeft afgespeeld in haar geliefd stadsdeel. ‘‘Woorden schieten mij te kort bij de vraag wat mijn mening is bij de diverse geweldsincidenten. Het is sad, verdrietig, het zijn allemaal jonge mensen en het is zo dichtbij.’’ Het was daarom volgens Emily tijd om hier aandacht aan te besteden, zo deden ze dat bij festival Shutdown1104 via muziek. Emily vertelt dat muziek vaak een boodschap brengt. ‘‘De rapgroep ‘73’ uit Zuidoost is bijvoorbeeld bekend geworden met dril muziek. De rapgroep ziet wat voor impact de muziek heeft en werkt daarom mee aan bewustwording. 73 heeft ook meegewerkt aan ons festival. Op het festival hadden we ook andere artiesten zoals Young Ellens die allemaal mee willen helpen om de boodschap over te brengen. Ik denk dat rolmodellen zoals deze rappers beter werkt dan politie.’’
Internationale trend
Emily ziet een internationale trend welke is komen overwaaien via muziek en sociale media. ‘‘Ik heb het gevoel dat het allemaal is begonnen met de drill rap uit Chicago waar diverse rappers als Young Chop en Chief Keef rapten over diverse incidenten. Dit waaide vervolgens over naar Londen en heeft nu ook zijn invloeden in Nederland. Ik heb niet zozeer het gevoel dat het komt door sociale achterstanden, maar ik zie eerder het gevaar dat de jongeren verkeerde rolmodellen hebben. Ik keek als tiener op naar mijn grote broers, maar nu kijkt een grote groep van vijftien- en zestienjarige op naar rijke rappers, via sociale media, en zien hen als rolmodellen. Deze jongeren zien al het ‘pracht en praal’ wat deze rappers hebben en willen hetzelfde. Dan is de stap naar een crimineel leven blijkbaar snel gemaakt.’’
Grotere kloof
Volgens Emily is er sprake van een steeds groter wordende kloof. ‘‘Een directe oorzaak is moeilijk aan te geven maar de kloof tussen de ouders en kinderen lijkt groter te worden. Daarnaast is er een code dat men bij problemen niet naar de politie stapt. Daar ben ik het overigens wel mee eens, ‘sntichen’ is uiteraard not done. Maar ik denk wel dat de omgeving, denk hierbij aan ouders en vrienden, beter en meer op elkaar moet letten en zo nodig moeten corrigeren.’’
Samenwerken
Aan Emily wordt gevraagd wat de rol van de overheid en de media zijn binnen dit probleem. ‘‘Tja de media, die werkt mee aan het negatief beeld van de Bijlmer, daar lezen we enkel verhalen als er iets is gebeurd. Jullie, Bijlmer&Meer, zijn eigenlijk het enige medium die met ons praat. Daarnaast is samenwerken de sleutel. De jeugd kijkt op tegen de mensen die uit de Bijlmer komen en goed terecht zijn gekomen. Denk hierbij aan Chivv en HT, twee rappers uit Zuidoost. Daarnaast denk ik dat iedereen respect heeft voor vaders en moeders, dus een project zoals in Amsterdam-West zou hier ook wel kunnen werken. De jongeren moeten meer positieve verhalen zien en lezen, mensen worden wijzer door de media. Ik denk dat mensen dan toch een ander beeld krijgen.’’
Mindset en sociale controle
De belangrijkste punten die veranderd moet worden zijn de ‘mindset’ en sociale controle. ‘‘Ik geloof niet in preventief fouilleren op straat, dit werkt enkel mee aan het negatief beeld waar we juist vanaf moeten. Ik denk dat we aan de mindset moeten werken en vooral aan de sociale controle. Deze controle begint thuis waar een moeder beter moet opletten als haar zoon of dochter bijvoorbeeld met een dure Dsquared2 jas thuiskomt maar geen inkomen heeft. Hier kan de school ook een rol in spelen.’’
Rolmodellen
Net zoals Emily een probleem ziet in de rolmodellen van de jongeren, ziet ze er ook een oplossing in. ‘‘Ik geloof echt in de sleutelfiguren zoals voetballer Mensah en rappers zoals Chivv en HT. Die moeten het doen. Zeker Chivv die ouder is dan de meesten kan een goed verhaal vertellen, maar de vraag is: wie pakt de handschoen op?’’
Iedereen praat in problemen en oplossingen volgens Emily, maar niemand werkt samen. ‘‘Het zijn allemaal losse componenten, er is naar mijn mening geen contact tussen de diverse instanties. Daarbij is het slecht dat er minder subsidies worden gegeven want dit gaat weer ten koste van de begeleiding van jongeren. Jongeren gaan naar een jongerencentrum om aan zichzelf te werken en om tijd te doden. Schandalig dat ze het stopzetten. Ik heb zelf DJ-lessen gevolgd in No-Limit van DJ Atti, en kreeg via Angelo Bromet van Afrolosjes mijn eerste DJ klus. Mede door het wegvallen van het jongerencentrum is er weinig tot geen sociale controle. Wel moet ik bekennen dat subsidie geen noodzaak moet zijn, maar het maakt het wel makkelijker. Ik ben van mening dat iedereen zijn eigen broek moet proberen hoog te houden.’’
‘Samenwerken’ blijft het sleutelwoord tussen alle mogelijke partijen. De grote boodschap aan de lezers is: ‘we moeten er zijn voor elkaar’.
