Ik zag op Facebook een filmpje voorbij komen over een stel scholieren die een man wegjoegen.
Deze man was het schoolplein opgelopen en daar waren deze jongens het niet mee eens!
Ze schreeuwde naar de man en sloegen hem met een rugtas die waarschijnlijk vol met boeken zat.
Ze lieten hem struikelen en een van hen gaf hem een flinke schop.
Etterbakken! Zou je denken.
Nou, in dit geval niet! De man in kwestie had 2 messen in zijn hand en riep hatelijke leuzen over moslims.
Hij maakte stekende bewegingen naar scholieren van een jaar of 16/17 en deze HELDEN pikten het niet!
Ze trapte hem zonder pardon het schoolplein af en stopte niet tot het gevaar geweken was.
Het verbaasde me zeer dat ik hier zo weinig over hoorde en las in het land.
Ik bedoel: als er een moslim met een mes op een schoolplein zou zwaaien had er een extra nieuwsuitzending geweest.
Dan had heel Nederland er schande van gesproken, Facebook zou er zeker vol mee hebben gestaan.
En ik had dan ook meer dan 2 reacties op mijn gedeelde bericht over het voorval gehad.
Zoals ik wel heb gehad op mijn bericht over twee kussende mannen op een poster.
Tientallen reacties, schiet mij maar lek!
Lees wel even dat het hier gaat om een “volwassen” man op een Nederlands schoolplein, die weggejaagd is door kinderen van een jaar of 16/17!
Het blijkt dat de man wel eerder gepest is door leerlingen van hetzelfde schoolplein.
Maar dat neemt niet weg dat de man daar niets te zoeken had.
De man is bestempelt als “geestesziek” (goh zou je denken) en daarmee is de kous af.
Geen discussie op Facebook of demonstraties in het land, geen “lieverdjes” die haat pagina’s aanmaken en zeker geen demonstranten die een snelweg versperren alla pro- zwartepiet.
Best raar eigenlijk he, als je er zo over na denkt?!
Maar goed we moeten natuurlijk prioriteiten stellen.
Je kan moeilijk voor elk “klein” dingetje met een stel medestanders boos op een snelweg gaan staan, toch?
Of met zijn alle op een schoolplein gaan staan, omdat onze kinderen bedreigt worden.
We hebben wel wat anders te doen, toch?
Het zal je kind maar wezen die daar op school zit en niet meer veilig met zijn vrienden op een schoolplein kan staan.
Voor mij zijn deze jongens HELDEN!
Ze hebben een drama voorkomen en daarbij niet gedacht aan hunzelf, maar vooral aan de anderen.
Samen sta je sterker, dat bewijst dit maar weer eens, er is nog hoop voor onze toekomst.
Esther
