“Boxen als therapie”
Op haar 15e startte Jessica met kickboxen. Haar vader en broer boksten al. Haar vader deed vroeger bokswedstrijden, maar na de geboorte van zijn kinderen, stopte hij met wedstrijdboksen. Hij wilde er voor zijn gezin zijn en deed het boksen alleen nog voor zijn plezier. “Thuis keken wij met het gezin naar bokswedstrijden op tv”. Jessica begon met drie dagen in de week kickboxen en al gauw ging ze vijf dagen in de week boksen en kickboxen. Na een jaar ging Jessica verder met het boksende aspect van kickboxen en sloot zich aan bij een boksschool.
Jessica: “Ik hield van boksen, het maakte mij zelfverzekerder en het gaf mij het gevoel dat ik alles aan kon. Het werkte uiteindelijk ook best therapeutisch. In mijn jeugd was het thuis niet altijd oké en het boksen gaf mij de kans om daar beter mee om te gaan”. Een keer kwam Jessica een mevrouw tegen die bij Vos Gym in Amsterdam bokste. Vos Gym was professioneler dan de sportschool wat Jessica toen gewend was. Omdat ze in Amsterdam ging studeren, was de keus om over te stappen van sportschool snel gemaakt. Dit betekende wel dat ze ’s ochtends om acht uur uit huis ging om naar school te gaan en ’s avonds na trainen pas thuiskwam, dat was meestal rond negen uur. In eerste instantie bokste ze omdat zij het leuk vond, gewoon om bezig te zijn. Jessica wilde nooit aan wedstrijden meedoen. Zonder dat ze het wist, had een vriendin van haar die ook bokste, aan de trainer gevraagd of ze aan wedstrijden mee mocht doen. Het antwoord was ‘ja’, dat mocht zij. Op de dag van de wedstrijd, moest Jessica tegen die vriendin boksen. Jessica heeft toen deze amateur bokswedstrijd, die in het Zonnehuis in Amsterdam Noord werd gehouden, gewonnen. Ze was toen 22 jaar. “Wat vond ik het een enorm coole avond.’’ Mijn vader en zusje waren bij de wedstrijd aanwezig en mijn zusje schreeuwde me zeer gepassioneerd toe. Haar goede advies was: “rammen Jes!”
“Ik kan het beter, dan ik het doe”
In totaal heeft Jessica zo’n 60 wedstrijden gebokst, waarvan zij ongeveer de helft heeft verloren. Maar na veel van de wedstrijden die zij had verloren, had zij het gevoel dat ze niet had hoeven te verliezen. Onzekerheid hield haar tegen. Onzekerheid omdat zij het gevoel had dat door het boksen te combineren met een registeraccountant studie en een fulltimebaan bij PWC zij niet voldoende aandacht aan het boksen kon besteden. Maar Jessica hield van boksen en dat wilde zij niet opgeven: “Ik kan het beter, dan ik het doe”.
In 2010 was Jessica overgestapt naar het boks team ABC, waar Raymond Joval de eigenaar van was en zo dus ook haar trainer werd. Raymond heeft Jessica ontzettend veel geleerd. Zij volgde al 10 jaar bokslessen en had het gevoel dat ze niet veel nieuws meer leerde, maar Raymond veranderde dat en leerde haar tot op de laatste dag nieuwe dingen. Het ging dan voornamelijk om kleine aanwijzingen, zoals je voet iets naar buiten plaatsen ter voorbereiding van een stoot, of je lichaam een beetje schuin draaien om het de tegenstander moeilijker te maken je te raken.
Jessica wilde als doel haarzelf kwalificeren voor de Olympische Spelen in 2012, dames boksen was dat jaar voor het eerst een olympische sport geworden. Omdat het toen niet was gelukt en ze dat jaar al 31 jaar werd dacht ze eraan om te stoppen met wedstrijd boksen. Tot Raymond een wedstrijdavond organiseerde met prof bokswedstrijden en haar vroeg of zij ook een prof partij wilde boksen. Dat klonk als een mooie uitdaging en het gaf haar ook de kans om alle ervaring die zij opgedaan had in het kwalificatietraject naar de OS 2012 te gebruiken. Naarmate de jaren verstreken voelde Jessica zich zekerder worden, ondertussen had zij immers al veel ervaring.
Die avond trok de stijl van professioneel boxen Jessica aan. Het ging minder om punten scoren, wat haar tijdens de wedstrijden een rustiger gevoel gaf. De wedstrijden duurden langer, waardoor zij meer tijd had om in de wedstrijd te groeien. En Jessica won al haar wedstrijden! Ondertussen begon zij ook van haar verlegenheid af te komen en durfde zij ook hardop te zeggen dat ze goed was. Bij het boksen is je uitstraling erg blangrijk. Het bepaalt mede hoe je tegenstander naar je kijkt en dus met wat voor gevoel ze in de ring stapt.
“Geld is nodig om profwedstrijden te kunnen boxen”
Om profbokswedstrijden te doen moet je wat geld kunnen investeren. Mensen kennen je nog niet en willen geen geld aan je uitgeven. Jessica heeft het geluk gehad dat een sponsor haar wilde helpen, zonder haar sponsor was het niet mogelijk geweest om profwedstrijden te boksen.
Het was Raymond ook opgevallen dat Jessica vooruitgegaan was. Zij deed haar bokswedstrijden in een gewichtsklasse lager en had haar overtollige vetjes omgeruild voor spieren. Zij was de bokstrainingen gaan combineren met crossfit lessen wat haar lichaam deed veranderen. Jessica werd steeds sterker en zo voelde ze zich ook. Haar wekelijkse schema was wel ‘killing’ zoals zij dat zegt. Behalve twee trainingen op een dag, waarvan de eerste om zeven uur in de ochtend begon en de laatste om half negen in de avond eindigde, werkte zij ook nog full time. Elk half uur dat ze vrij was wilde zij rusten, een sociaal leven buiten het boksen had zij niet, Jessica had geen energie over om naar feestjes te gaan en haar sociale leven vond plaats op de boksschool.
Raymond sprak zijn vertrouwen naar Jessica uit en stimuleerde haar om groots te dromen. In dit geval leidde het groots dromen naar een wedstrijd om de Europese titel in het super bantam gewicht in oktober 2016. Dit gevecht werd gehouden in het theater Carre, een jaar nadat Jessica de Nederlandse titel daar had gewonnen. Het was een bijzondere avond, die alleen mogelijk was geworden door de hulp van haar toenmalige sponsor. De wedstrijd duurde tien ronden, waarbij de eerste ronden gelijk opgingen. Maar Jessica’s harde werken en volhardendheid werden beloond en na tien ronden werd zij uitgeroepen tot Europees Kampioen en werd de kampioensgordel bij haar omgedaan.
Na alle jaren volhouden was dit het ultieme bewijs naar haarzelf. “Ik kon die dag de hele wereld aan. Ik had mijn hele wereld rondom het boksen gebouwd. Ik ben verhuisd om dicht bij de boksschool te wonen en ben van baan veranderd naar een werkgever in de buurt van de boksschool. Dit om zo min mogelijk reistijd te hebben zodat ik mijn trainingsuren kon blijven maken. En het was allemaal niet voor niets geweest.”
“Ik moest persé iets gehaald hebben voordat ik zou stoppen”
Jessica: “Ik moest persé iets gehaald hebben voor ik zou stoppen. Al die jaren van hard trainen en werken, zou voor niets zijn geweest. Ik wilde de wereld laten zien dat ik het kon”. En dat was gelukt!
Ondanks dat Jessica alles zo efficiënt mogelijk gepland had, merkte zij dat haar lichaam er moeite mee had om op tijd hersteld te zijn voor de volgende training. Plus wilde zij eens een gewoon leven leiden: naar verjaardagen toe, naar borrels op werk en eens uit in het weekend. Dus besloot zij te stoppen. De Europese gordel staat in de kast in de huiskamer en Jessica kijkt er nog vaak met een trots en gelukkig gevoel naar.
Lessons learned
“Als ik terug kijk, had ik in sommige perioden minder aandacht willen besteden aan mijn zakelijke carrière en meer aandacht aan het boksen. Maar mijn vader heeft me opgevoed met de les dat ik in staat moet zijn om voor mezelf te zorgen. Niet afhankelijk te zijn van anderen. Dus voor mijn gevoel had ik geen keus. Achteraf zie ik in dat je altijd een keus hebt”.
Adviezen en Tips van Jessica
Altijd doorzetten! Ook al gaat niet alles meteen zoals je wilt, geef niet op. Maak een plan, probeer de juiste mensen om je heen te verzamelen en blijf gefocussed. Wees bereid om hard te werken. Vrees niet om van sportschool te veranderen, als je het gevoel hebt niet op de juiste plek te zijn. Blijf in jezelf geloven en focus op je doel!
