Ramdew Krishna, een kunstenaar!

Ramdew Krishna

Na een loopbaan als directeur van een school en docent, volgt Ramdew Krishna de afgelopen jaren zijn roeping als beeldend kunstenaar, schrijver van toneelteksten, regisseur, decorontwerper en decorbouwer. Hij woont al 27 jaar in Zuidoost en beweert stellig dat men hem met geen tank uit Zuidoost zal krijgen.

Op een druilerige vrijdagochtend arriveert Ramdew op de fiets. Ik ken Ramdew van de stichting Ganpati Padam Nataykala die vaak klassieke Indiase verhalen of thema’s uit de Indiase geschiedenis omzet in imposante theatervoorstellingen. Zo heb ik de door Ramdew geregisseerde “Ramleela-Het Spel van Ram” gezien uit de Ramayana. Een spel over goed en kwaad, ontstaan rond de middeleeuwen, dat op de Unescolijst is geplaatst van meesterwerken van het orale en immateriële erfgoed van de mensheid.

“Ik ben trots op die klassieke verhalen en de geschiedenis van India. Veel kennis, uitvindingen, wetenschappelijke ontdekkingen en filosofieën zijn vanuit India over de wereld verspreid. De Oude Grieken hebben veel van hun wijsheden daaraan ontleend, maar de geschiedenis van India is vervalst, mede dankzij de westerse kolonisatie. De namen van strijders zijn weggemoffeld, bijvoorbeeld”.

Een andere bewerking van een klassiek verhaal door Ramdew gaat over Shakuntala, beschreven in de Mabharata. Shakuntala is als baby gevonden in het bos, omringd door vogels die haar bewaakten. Shakuntala betekent, gevoed door de Shakutal vogels.

“Veel van mijn thema’s zijn geïnspireerd door mijn liefde voor mijn moeder”, vervolgt Ram die zichzelf tussen neus en lippen ‘een echt Moeders kind noemt’. “Zoals zij, toen mijn vader overleed, 11 kinderen alleen heeft opgevoed en gezorgd heeft dat ze allen hebben gestudeerd, dat bewonder ik. Ze is begonnen met het verkopen van roti op de markt in Suriname. Wij stonden om 4 uur in de ochtend op om haar te helpen. Later had zij andere bedrijfjes. Ze heeft een zwaar leven gehad. Door haar heb ik groot respect voor vrouwen gekregen.”

Ram is al gepensioneerd en ik vraag me af wat hij nog wil bereiken in de komende periode.

“De opleiding Hindustaans theater, heb ik overgedragen aan mijn zoon want ik ben niet zakelijk genoeg. Maar ik ben wel een van de docenten. Ik wil die creativiteit onder de Hindustaanse jongeren aanwakkeren. Dat mis ik nog. Wij hebben een verteltraditie en dat gebruik ik ook om theater over actuele levensvragen of relaties te maken. De laatste titel was: Per ongeluk getrouwd met een heks! Het was uit het leven gegrepen. Ik ga verder met mijn schilderijen. Kunst heb ik nodig om mijn ei kwijt te kunnen. Zullen anderen het theatermaken oppakken wanneer ik het niet meer kan of ben ik de laatste der Mohikanen?”

Alhoewel we nog uren door konden gaan, moest ik Ramdew onderbreken en vragen waarmee hij wil afsluiten.

“Er wonen hindustanen hier, maar ze zijn nog te weinig zichtbaar. Ik woon graag hier in Zuidoost. We wonen niet altijd met elkaar. Dat kan beter. We wonen wel vreedzaam naast elkaar. Ze krijgen mij met geen tank het stadsdeel uit. Hier is de wereld in het klein.”

Ernestine Comvalius

Deel dit bericht op social media

Leave a Reply

Zuidoost&Meer

GRATIS
BEKIJK