Door: Darryl Veldman
“Gewoon goed je handen wassen” zei een dame in het begin van de coronaperiode toen aan haar gevraagd werd waarom ze ervoor koos om toch in het park te trainen. Nog vlak voordat Rutte de “intelligente lockdown” aankondigde trokken veel mensen hun neus op. De straten zagen er verlaten uit. Anderhalf meter was wat elke klok luidde. Applaus voor de mensen in de zorg. Niet te vergeten hoeveel mensen er bezweken onder de financiële stress. Wekenlang snakkend naar vertier. Er werden feestjes achter gesloten deuren gegeven. Boetes werden uitgeschreven. Corona hield het land in een wurggreep. Positieve vooruitzichten. Mooi weer opkomst, versoepeling van de maatregelen, dus wat deed Nederland? Massaal naar de bouwmarkten, woonboulevards, het strand en de parken zaten overvol.
Het is 1 juni. Ik ben onderweg naar de dam. Ik ben alleen. Mijn moeder deed mij een aantal wegwerp mondkapjes cadeau. Mijn energie was de hele week laag. Ik had minutenlang vol ongeloof gekeken hoe een man, een zwarte man, zijn leven werd ontnomen terwijl hij schreeuwend om zijn moeder riep. Ik moest daar op de dam zijn. In 2016 stond ik er ook te protesteren tegen de karikatuur Zwarte Piet. Ik rijd langs volle terrassen zonder het besef te hebben dat alles weer open was. Ik ben emotioneel. Ik kan het niet helemaal plaatsen. Waarom raakt dit mij zo? Ik zet het van me af, parkeer de auto en loop naar de dam. Vanaf het Spui zie een mensenmassa. Adrenaline giert door m’n lijf. Hoe dan? Ik heb dit nog nooit gezien en al helemaal niet in de strijd tegen racisme. Moest er dan echt eerst iemand voor onze ogen doodgaan, voordat het geloofwaardig genoeg is? Afijn. We zijn er. Samen met allen die er spiritueel en in gedachte bij waren. Jong en ouder. Iets wat niemand had verwacht zelfs niet de burgemeester van Amsterdam.
Vandaag 3 juni. Het is de tweede dag dat ik moet zien hoe mensen vol afschuw reageren op het protest op de dam. Op dezelfde dag als het protest zaten de terrassen, parken en stranden vol. De PVV geloofde niet meer in de anderhalf meter. Alles moest weer open! Over de dood van George Floyd wordt niet gesproken. Nee. Het is te absurd voor woorden dat mensen in Nederland strijden tegen racisme. Schandalig! Dit is niet de juiste tijd! Wanneer is de juiste tijd en plaats hiervoor? Honderden riskeren hun leven voor plezier, duizenden voor gerechtigheid. Men is het zat. Maakt niet uit hoe je protesteert het is nooit goed genoeg.
