Categorie: Columns

Beste Arena, wij zien jou, maar zie jij ons ook?

Ocho! Ga die uien voor me halen, hoorde ik me moeder zeggen. Bezweet van het voetballen op de galerij rende ik naar de supermarkt. Ik moest de trap nemen want de liften deden het weer niet. Naar beneden, maar ook naar boven. We woonde op acht hoog. Ik gaf de zak met uien aan m’n moeder die me boos aankeek en schreeuwde: “Mi a bisa sibojo kora, No sibojo blanku” (“Ik zei rode uien, geen witte!”). Ik had haast want het partijtje met mijn boys op de galerij ging om de eer en ze stonden te wachten. Het ging om je skills hoe goed je kon voetballen. Je wilde het laten zien. Je eer hoog houden.

Over de balustrade zag je het dak van de Arena. Ik was er nooit geweest. Niemand van mijn boys was er geweest. Dat kwam niet in ons op. Het was misschien te duur en dat Arena ding voelde niet als iets van ons. Maar Ajax voetbalde er en Jaxi is wél van ons. Wij zijn Jaxi.

De Arena staat zo dichtbij maar toch is het zo ver weg. De Arena voelt anders aan. Ik snap het niet. Al mijn boys zijn er nog nooit geweest, maar ze zijn wel allemaal Ajacieden. Daar moet verandering in komen. Ik heb me voorgenomen om hier iets aan te doen. De Arena zal zich meer moeten verbinden met de Bims en Jaxi boys moeten er kind aan huis zijn. Dan klopt het. Het staat toch in onze buurt? Jaxi gaat nu Bijlmer supporten; Ik neem boys mee naar de Arena. Zo kan ik iets terugdoen voor ons, voor de Bijlmer, voor onze Jaxi boys. Beste Arena, het gaat om de eer en om het respect voor de buurt waar je in staat. Wij zien jou, maar zie jij ons ook?

Ik sta weer in de lift. Hij doet het weer. Gelukkig heb ik nu wel een zak witte uien in m’n hand. Of wilde ze nou rode uien?

Ocho

Mijn uitdagingen als Tweede Kamerlid

“Van Lokale Lijnen tot Nationale Nota’s; 

Als nieuw gekozen Tweede Kamerlid sta ik voor een uitdagende taak: het vertegenwoordigen van mijn kiezers op nationaal niveau en het behartigen van hun belangen in Den Haag. Maar wat zijn eigenlijk de verschillen tussen mijn rol en die van een stadsdeelbestuurder?

Laten we beginnen met de portefeuilles die ik als Tweede Kamerlid beheer: Economische Zaken, het midden- en kleinbedrijf (MKB); Koninkrijksrelaties; Binnenlandse Zaken, het slavernijverleden en het nationaal programma voor leefbaardere en veiligere wijken. Dit zijn brede en belangrijke onderwerpen die direct invloed hebben op het leven van veel mensen in Nederland.

Als Tweede Kamerlid ben ik verantwoordelijk voor het opstellen en beoordelen van wetgeving op deze gebieden, het voeren van debatten, en het controleren van de regering. Mijn focus ligt op het nationale beleid en het zoeken naar oplossingen die gelden voor het hele land. Ik werk samen met andere Kamerleden en politieke partijen om consensus te bereiken en wetten aan te nemen die in het belang zijn van alle Nederlanders.
Aan de andere kant hebben stadsdeelbestuurders een meer lokale focus. Zij zijn verantwoordelijk voor het besturen van een specifiek deel van een stad, zoals een stadsdeel. In tegenstelling tot een Tweede Kamerlid, dat zich bezighoudt met nationale vraagstukken, richten stadsdeelbestuurders zich op zaken zoals lokale infrastructuur, onderwijs, sociale voorzieningen en veiligheid binnen hun gebied.
Een stadsdeelbestuurder heeft direct contact met de inwoners van zijn of haar gebied en fungeert als een schakel tussen hen en de gemeentelijke overheid. Ze zijn vaak betrokken bij buurtbijeenkomsten, luisteren naar de zorgen en behoeften van burgers, en werken samen met lokale belangengroepen en organisaties om oplossingen te vinden voor lokale problemen.

Wat betreft mijn portefeuilles, Economische Zaken (MKB) zijn van nationaal belang en omvatten beleid dat van invloed is op het hele land. Ik zal mij inzetten voor het creëren van een gunstig ondernemingsklimaat, het stimuleren van economische groei en het ondersteunen van kleine en middelgrote bedrijven in heel Nederland. Koninkrijksrelaties hebben betrekking op de samenwerking tussen Nederland en de overzeese gebieden, zoals Aruba, Curaçao en Sint Maarten. Als Tweede Kamerlid zal ik werken aan het versterken van deze relaties en het bevorderen van een constructieve dialoog over gedeelde belangen en uitdagingen.

Het slavernijverleden is een gevoelig onderwerp dat aandacht verdient. Ik zal mij inzetten voor erkenning, herdenking en het bevorderen van bewustwording over dit deel van onze geschiedenis, evenals voor maatregelen om de gevolgen ervan in de huidige samenleving aan te pakken. Tot slot zal ik als Tweede Kamerlid het nationaal programma voor leefbaardere en veiligere wijken ondersteunen door beleid te laten ontwikkelen dat gericht is op het verbeteren van de leefbaarheid en veiligheid in buurten door het hele land.

Kortom, hoewel zowel stadsdeelbestuurders als Tweede Kamerleden zich inzetten voor het algemeen belang, verschillen onze rollen qua scope en focus. Als nieuw gekozen Kamerlid ben ik vastbesloten om mijn portefeuilles met integriteit en toewijding te beheren en de belangen van mijn kiezers en het Nederlandse volk zo goed mogelijk te behartigen.

Ik sluit graag af door mijn opvolger Simion Blom en de twee overige bestuurders Vayhistha Miskin en Tanja Jadnanasing veel succes toe te wensen in het voortzetten van het werk en het vertegenwoordigen van de belangen van onze kiezers.

Raoul White: Samen bouwen aan een sterker en inclusiever Nederland!

Praten doet geen pijn, maar zwijgen doet het wel.

Het praten wat hiermee bedoeld wordt, is praten over jezelf en over je gevoelens. Hoe doe je dat en wat heb je nodig om te kunnen vertellen wat jou bezighoudt over de nare en vervelende ervaringen die jij hebt opgedaan in je groei naar volwassenheid. Misschien ben je niet goed in praten of vind je het lastig om je gevoelens onder woorden te brengen. Niet praten wordt een belasting en alle emoties gaan in je lijf zitten waardoor er klachten kunnen ontstaan die niet begrepen worden.

Het delen van je verhaal met anderen, je vrouw, je kinderen, collega’s en alle mensen die belangrijk zijn in je leven zal ervoor zorgen dat zij jouw gevoelens kunnen begrijpen. Als jij zwijgt, zal dat verschillende twijfels oproepen bij de mensen waarmee jij je leven moet delen. Zwijgen wordt een stoorzender in je relaties en in vriendschappen.
Er is een gezegde dat luidt: “Spreken is zilver en zwijgen is goud.”, maar de waarde van het goud op basis van zwijgen, niet vertellen, niet uitleggen, is dan een goudstaaf zonder waarde. Het mechanisme van zwijgen zorgt voor veel onrust in het gezin en de huiselijke harmonie raakt verstoord. Onduidelijkheid, agressie, onbetrouwbare handelingen zijn aan de orde van de dag.
De meeste zwarte mannen hebben geleerd om hun vuile was niet buiten te hangen. Deze techniek is achterhaald. Je vuile was buiten hangen, zal de mogelijkheid creëren dat iemand zich aanbiedt om te helpen je vuile was voor je te wassen en misschien ook nog te strijken.

Als wij mannen leren praten, dan heb ik het over echt open en eerlijk vertellen waar je mee zit of waar je echt last van hebt, zullen wij ons bevrijd voelen. Voor sommigen zal het niet meteen lukken, want het verleden speelt ook een grote rol. De verschillende boodschappen die je van huis uit hebt meegekregen, kunnen voor verstoringen zorgen om zonder angst te kunnen vertellen.
Praten blijft belangrijk, want er wordt naar je geluisterd, je wordt gezien en je raakt opgelucht. Praten mag ook zijn dat jij duidelijk kan vertellen dat jij het niet over een aantal dingen kunt hebben. Zwijgen is geen optie.
Willen wij groeien, dan moeten wij ons ervan bewust zijn dat wij oude gewoontes afleren en een aantal nieuwe vaardigheden moeten aanleren om oude patronen te doorbreken. De koppeling die wij als mens nodig hebben om het verleden, heden en de toekomst te kunnen reguleren, zal zijn vruchten afwerpen als wij ons ervoor inzetten in onze relaties en vriendschappen. Ook zal het vaderen in combinatie met opvoeden in samenwerking met de moeder of medeopvoeder voorspoedig verlopen.

Wij zijn aan de vooravond van vier belangrijke dagen van het jaar 2023. 1e & 2e kerst, 31e van 2023 & 1e dag van 2024 (het nieuwe jaar). Het zijn dagen van bezinning, eenheid en nieuwe plannen maken.
Ik wil alle lezers van mijn colomns van 2023 bedanken voor alle vragen die mij gesteld zijn geworden en de complimenten die ik ook mocht ontvangen. Ik wens eenieder veel geluk en succes in het aankomend jaar.

Waldy Neyhorst

Wat kunnen wij zwarte mannen voor de start van een collectieve heling doen.

Van kwetsuur naar een blijvend litteken. Een afwezige vader kan voor een kwetsuur zorgen, maar een niet in beeld zijnde vader zorgt voor een permanent litteken op de ziel van het kind.

Alle vaders moeten zich realiseren dat zij er bewust van moeten zijn dat er alles aan gedaan moet worden om deel te kunnen nemen aan het mee opvoeden van hun kinderen. Kinderen hebben hun vader nodig. Dus moeders, doe er ook alles aan om die vader- ook al wat jij van hem vindt- niet van zijn kinderen af te houden. Ouders, voorkom het Ouderverstotingssyndroom ook wel PAS ( Parental Alienation Syndroom) genoemd. Als wij over heling willen praten en eraan willen werken, is het belangrijk om in je persoonlijke nabijheid aan de slag te gaan. Kinderen die PAS hebben beleefd, kunnen last krijgen van verschillende uiteenlopende aandoeningen en psychische ongemakken.

It takes (more than) a village to raise a child (with complex trauma)

Miss Chavella draagt een ode op aan de zwarte man.

De man wordt door haar zo mooi en respectvol neergezet, vandaar dat ik de behoefte heb deze voordracht met jullie te delen. Ik vind het jammer dat het niet door haar aan jullie voorgedragen kan worden, maar dat de mannelijke luisteraars het zelf moeten doen. (You Tube “Ode aan de zwarte man”) Als ik haar voordracht beluister, vallen mij een paar dingen op. Een ervan is dat er zonder de zwarte man geen black community is. Super opgemerkt van de dichteres. Ik zou nu graag in onze zwarte community een nieuwe ontwikkeling zien. Elkaar helpen om financieel onafhankelijk te worden en elkaar scholen op een effectieve manier. Wat zou het een mooi streefdoel zijn als de meeste kinderen binnen de zwarte community naar school kunnen en verder stromen naar vervolgstudies. Moeder de vrouw, is het nog mogelijk om winst te halen in het werken aan je verdriet, boosheid, woede richting de man en vader van je kinderen? Wees jij je ervan bewust dat de zoon die je gebaard hebt ook de DNA van zijn vader bezit? Door je bewust te zijn van dit gegeven heb je als moeder een inspanningsverplichting om mede ervoor te zorgen dat het estafettestokje met de heling DNA  wordt doorgegeven. Die mooie zwarte man heeft het recht zijn kinderen te zien, waardoor die kinderen de mannelijke energie mee krijgen.

Die positieve energie helpt dat de kwetsuren geen trauma’s worden. Want trauma’s zijn veel meer dan een verhaal of een gebeurtenis. Wat trauma’s ook doen, is sporen van lichamelijke belevingen, gewaarwordingen en emoties niet alleen als herinnering te laten ervaren, maar als storende emotionele en fysieke reacties in het heden te laten herbeleven. Belangrijk is dan dat ouders er alles aan moeten doen om hun kinderen in een zo veilig en rustgevende omgeving laten opgroeien naar volwassenheid.

Ouders moeten zich realiseren dat er verschillen zijn in de ontwikkeling en tempo van rijping, verwachtingen, socialisatie, motieven en leerstijlen van jongens en meisjes. Weet dat de meeste jongens berichten of opmerkingen even goed horen en het op dezelfde manier interpreteren als meisjes. Maar jongens kunnen het gehoorde bij wijze van spreken niet inpassen in wat zij aan het doen zijn of denken. Vaak moet je dingen bij jongens herhalen en goed opletten of het wel ontvangen is en echt door hen begrepen wordt. Ouders moeten hun kinderen leren hun zelfzorg en zelfleiderschap te ontwikkelen, waardoor hun doorzetting, het luisteren en actievermogen worden vergroot. Daarom is het zo belangrijk dat er een systeem aanwezig is om bij de opvoeding te zijn.

Waldy Neijhorst

Woning volledig geëxplodeerd aan de Kelbergen

ZUIDOOST – In de nacht van donderdag op vrijdag is aan de Kelbergen in Zuidoost een explosie geweest. “Een woning is volledig geëxplodeerd,” zegt de politie.

Rond kwart over één werden de hulpdiensten opgeroepen. Alle ramen zijn gesprongen en de gevel ‘ligt eruit.’ Van binnen ziet de woning er gehavend uit. De bewoner is naar het ziekenhuis gebracht. Zijn/haar medische toestand is niet duidelijk.

De recherche neemt het onderzoek op zich.

 

Foto’s: Inter Visual Studio

Onze kinderen en jongeren in Zuidoost

Wat bieden we onze kinderen en jongeren in Zuidoost? Deze vraag houdt me de laatste tijd bezig. En met ‘we’ bedoel ik zowel het stadsdeel als de lokale gemeenschap.

Zo ontving ik een paar weken geleden een groep kinderen (basisschoolleeftijd) uit de G-buurt. Onder begeleiding van bevlogen vrijwilligers, kregen ze een rondleiding langs verschillende afdelingen van het stadsdeel. Ter afsluiting voerden we een debat in de raadszaal, waarin ik pittige vragen ontving. “Blijft u altijd beleefd? Ook in moeilijke situaties?” of “Kunt u een speeltuin voor ons bouwen?” De kinderen waren verrast dat ik opgegroeid ben in Zuidoost en er nog steeds woon. Hun conclusie: “Later worden wij ook een ‘baas’!”

Woorden doen er toe

Op 8 maart dit jaar mocht ik een meidenbijeenkomst openen in het kader van internationale vrouwendag. Samenwerkende jongerenorganisaties organiseerden een prachtig feest. Een tiener sprak mij aan. Ze vertelde dat ze was geraakt door mijn woorden. Ze zit in een moeilijke tijd en ervaart geen steun van haar omgeving. Er werd letterlijk tegen haar gezegd dat ze niets zal bereiken in het leven. We gaven elkaar een brasa terwijl ik zei dat ze in zichzelf moet blijven geloven. Ik heb haar op het hart gedrukt dat ze altijd contact met mij kan opnemen. Woorden doen er dus ook toe. Positieve woorden!

Stagediscriminatie

Een andere, recente, ontmoeting die mij bijblijft, is er één met een aantal jongemannen. Ze zijn net volwassen en hebben het gevoel dat het even niet mee zit. Sommigen zijn in het verleden onder geadviseerd voor de middelbare school. Anderen lopen nu tegen stagediscriminatie aan. We deelden ervaringen en maakten een plan van aanpak om korte termijn doelen te bereiken. Opgelucht en met hoop op betere tijden gingen we uit elkaar.

Laten wij onze jongeren poweren

Volgens mij komt verandering én vooruitgang pas wanneer stadsdeel en de lokale gemeenschap in Zuidoost samen optrekken. Samen kunnen we jongeren leren om hun netwerk aan te spreken. In het geval een netwerk ontbreekt, kunnen wij hen ondersteunen om er één op te bouwen. Mijn oproep aan iedereen: Laten wij onze jongeren poweren met positiviteit. Want als wij het niet doen, wie doet het dan wel?

Ideeën of opmerkingen?

Heeft u ideeën of opmerkingen? Laat het weten. Deel ze gerust met mij. Ook als  u interesse heeft om bij te dragen aan de ontwikkeling van onze jongeren, hoor ik het graag. Ik zorg er dan voor dat u gekoppeld wordt aan een organisatie die maatschappelijk actief is in het stadsdeel. Mail dan naar: v.miskin@amsterdam.nl. Voor onze jongeren in Zuidoost!

Vayhishta Miskin, Lid dagelijks bestuur stadsdeel Zuidoost.

De moeder die een levenlang huist in de jongen van nu en de man/vader van morgen.

Vele jongens/mannen zijn affectief verwaarloosd. Zij zijn in hun hechtingsproces voorzien van de fysieke behoeften, maar de emotionele afstemming ontbrak.

Zij hebben minder geleerd om dat gevoel dat het lichaam bij hun teweeg brengt aandacht te geven. De meeste mannen kunnen niet dansen. Zij kunnen slechts ritme omzetten in bewegen, maar dansen is meer dan bewegen. Dansen is: gevoel, communicatie met jezelf en de buitenwereld, timing, zien en horen, kracht, keuzes maken en schoonheid. Die schoonheid is niet vrouwelijk, maar menselijk.

Vele jongens/mannen dragen pijnen en gebeurtenissen bij zich die enigszins voor een groot deel door hun moeder veroorzaakt zijn. Deze jongens/mannen zijn opgevoed en opgegroeid in stressvolle, emotionele, creatief arme omgevingen. Meestal met fysieke afwezige vaders, waardoor moeders ook de rol van de vaders gingen overnemen of invullen. Deze jongens/mannen zien moeders die altijd aanwezig zijn en goed instaat zijn problemen te definiëren en op te lossen, maar tegelijkertijd emotionele pijnen doorgeven. Zij hebben niet de ruimte gehad om zich los te kunnen maken van de eerste liefde in hun leven namelijk de moeder, de vrouw die de route van beleving, nabijheid en afstand bepaalt, waardoor zij afhankelijk blijven.

Moeders hebben vaak niet door dat hun zonen vaak schreeuwen om hulp in hun emotionele ontwikkeling en daardoor verstoringen zoals negatieve gevoelens en gedachten ontstaan die de pijnen vergroten.

Jongens/mannen gaan anders om met emotie van verlies of machteloosheid. Zij praten er niet over, waardoor de kans groot is dat zij zich gaan isoleren en vaak de controle over zichzelf verliezen. In deze fase zou het belangrijk zijn dat er een tegenwicht geboden wordt in de vorm van een identificatiemodel. Zij moeten beseffen waarnaar ze hunkeren en ontdekken wat hun behoefte is om te zorgen voor bevrijding, zodat de traumatische ervaringen geen ruimte krijgen.

Bij het gemis van een mannelijk figuur kan angst optreden. Die angst zorgt ervoor dat jongens/mannen vaak niet durven om met andere mannen over hun twijfels en angsten te praten. Angst lost zichzelf op door er geen aandacht aan te besteden. Bij keuzes maken hoort ook verlies en bij verlies wordt er gerouwd.

Mannen zullen moeten leren en weten dat hun lichaam/lijf vaak de intiemste, onbekendste levens- en liefdespartner is.  Doe jij het goed, dan kan je verder met minder last.

Jouw moeder krijg jij nooit meer uit je lijf, want ze heeft het meest bewust of onbewust in je gestopt.

Waldy Neijhorst 

 

 

Raoul White: Mannen aan zet!

Wat een  overvolle zaal in No Limit, 14 februari dit jaar. Allemaal afgekomen op een programma rond verkenning naar vaderbetrokkenheid, mannelijke rolmodellen en mannenemancipatie in Zuidoost. Het was duidelijk te zien dat dit onderwerp niet alleen bij mannen leeft, maar ook door de aanwezige vrouwen als zeer belangrijk ervaren wordt. Het is een item waar ik me persoonlijk ook erg betrokken bij voel. Ik heb zowel de aan- als afwezigheid van een vader ervaren en wat de positieve als wel de negatieve aspecten kunnen zijn die dit oplevert. Ik wens  iedereen een positieve mannelijke rolmodel  toe!

 

Want dat is van groot belang. Zo bleek uit onderzoek van de laatste 20 jaar dat  inbreng van vaders in de opvoeding van kinderen, net als de rol van moeders, uiterst belangrijk is. Niet alleen als kostwinner of begeleider naar bijvoorbeeld de voetbalclub of de balletschool, maar ook omdat zij een belangrijke eigen invloed hebben op de positieve ontwikkeling van kinderen. Vaderbetrokkenheid heeft een positieve werking op de cognitieve, emotionele, sociale en fysieke ontwikkeling van kinderen. Verder blijkt de pedagogische betekenis van vaders onder andere uit hoe kinderen autonomie ontwikkelen en hoe zij het leven buiten het gezin leren ontdekken. Kinderen van betrokken vaders houden er bovendien minder seksestereotiepe vooroordelen op na.  Ook is de aanwezigheid van een vader heel anders voor een jongen en een meisje. Afwezigheid van vaders in het gezin verhoogt de kans op problemen op school en op problematisch en crimineel gedrag. Daar ligt in Zuidoost een uitdaging.

Steeds meer trotse vaders
Gelukkig zie ik steeds meer trotse vaders met hun blije kinderen door de straten in ons stadsdeel  wandelen. Met een kleine omhelzing, lief kusje op het voorhoofd, maar ook de strenge berispingen die kinderen soms nodig hebben. Ik sprak tijdens de bijeenkomst op 14 februari een jonge man. Hij maakte indruk op mij met de woorden door te zeggen: …. Het is toch mijn kind… wie kan mijn kind beter opvoeden dan ik zelf. Ik laat het niet over aan de straat!’ Een duidelijk statement waarmee vaders hun rol op eisen in het leven en in de opvoeding van hun kinderen.

Samen sterk
De eerste verkenning in No Limit maakte ook duidelijk dat er focus moet komen op de rol van de man/vader, maar dat de koppeling met de vrouw/moeder ook gemaakt moet worden. Hoe mooi zou het zijn als de straten van Zuidoost vollopen met vaders en moeder die samen met hun kinderen wandelen. “Als je het kan dromen, dan kan het”, hoorde ik een deelnemer zeggen.

Doe mee
Ik ga me de aankomende jaren hard inzetten op dit thema.  U ook? Heeft u vragen of wilt u meer weten ? Mail dan naar k.brammerloo@amsterdam.nl of info@resultaatopmaat.org. Er volgen nog bijeenkomsten in maart en april dit jaar. Doe mee. Mannen zijn aan zet!

Raoul White
Lid Dagelijks Bestuur stadsdeel Zuidoost

In gesprek met Ilias Admi (14), Jeugdbestuurder bij waterschap Amstel, Gooi en Vecht:

‘Veel jongeren beseffen niet dat een groot deel van ons land onder zeeniveau ligt’

Klopt het dat je in Driemond woont?
Ja dit klopt. Ik ben opgegroeid in Amsterdam Noord. Toen ik 4 jaar was zijn wij verhuisd naar Driemond. Dichtbij Amsterdam ZO, daar ben ik dus ook vaak te vinden.
Door Liesbeth Vermeulen

Heb je genoeg tijd voor school met al je activiteiten?
Het is inderdaad soms zoeken qua tijd, maar ik vind het erg leuk om verschillende dingen te ondernemen. Naast mijn ambassadeursrol voor Waterschap Amstel, Gooi en Vecht strijd ik namens Unicef voor kinderrechten en richt ik mij op acteren.

Hoe kwam je bij het Waterschap terecht? Verkiezingen gewonnen?
Waterschap Amstel, Gooi en Vecht kwam in mijn vizier door de verkiezingscampagne voor een nieuwe jeugdbestuurder. Dit was in de vorm van een debatprogramma. Ik houd wel van een goeie discussie en water is iets dat juist ook jongeren aangaat. Vandaar dat ik er voor ben gegaan.

Voor hoe lang ben je jeugdbestuurder?
Voor een periode van twee jaar.

Ben je de eerste jeugdbestuurder hier?
Nee er zijn al een aantal jeugdbestuurders mij voorgegaan. Ik heb het stokje overgenomen van Camil Mahdi.

Hebben andere waterschappen ook een jeugdbestuurder? Heb je daar contact mee?
De meeste waterschappen hebben een jeugdbestuurder. De jongerenambassadeurs vormen samen het Nationale Jeugdwaterschap. Een paar keer per jaar komen we bij elkaar. Om te sparren, via werkbezoeken inspiratie op te doen en bestuurders uit de waterwereld te ontmoeten. Mijn eerste bijeenkomst moet nog plaatsvinden. Ik ben vooral heel benieuwd.

Wat heb je met het Waterschap, het is niet echt sexy, leeft niet erg onder de bevolking, laat staan onder jongeren… Is het jouw taak om dit te veranderen?
Nederland is een echt waterland. Veel jongeren beseffen dat niet. Bijvoorbeeld dat een groot deel onder zeeniveau ligt. Door ontwikkelingen zoals klimaatverandering is hier wonen, sporten, werken niet vanzelfsprekend. Ik vind het belangrijk dat jongeren zich hier van bewust worden. Ik heb een stem en laat deze graag horen. Ieder kind heeft recht op een leefbare omgeving. En de waterschappen spelen daar een grote rol in.

Hoe reageren je leeftijdgenoten erop?
In eerste instantie onwetend. Maar zodra ik ze er meer over vertel slaan ze allemaal aan. En zien ze het belang.

Wat zijn je plannen en ideeën? Hoe breng je die onder de aandacht?
Ik wil in eerste instantie meer leren over water en onze situatie. Zodat ik scherper heb wat ik wil overdragen. Daarna wil ik mij gaan richten op content maken. Content die aanslaat bij jongeren en het gevoel van urgentie overdraagt.

Inwoners mogen pas met 18 jaar stemmen en jij bent nog jonger. Is dat niet een beetje gek?
De thema’s waar het waterschap zich mee bezighoudt gaan juist jongeren aan. Bijvoorbeeld waterveiligheid. Het is belangrijk dat we nu sterke dijken bouwen en zijn ingericht op de zeespiegelstijging, zodat toekomstige generaties veilig kunnen leven. Ik hoorde ergens dat de Deltawerken zijn gebouwd op max 40 cm zeespiegelstijging. Modellen laten zien dat in het jaar 2100 de zeespiegel tussen de 35 cm en 80 cm gestegen is. Ik vind het daarom belangrijk dat jongeren kunnen meedenken en ik vind 16 jaar een mooie leeftijd om te mogen stemmen.

Word je (goed) begeleid bij het Waterschap?
Tot nu toe gaat dat zeker goed.

Nu is het een spannende tijd voor de verkiezingen, maar wat ga je erna doen?
Ik ga hoe dan ook meedoen aan een landelijke campagne van de Nationale Jeugdraad (NJR). Houd vooral de socials van ons waterschap in de gaten!

Wil je zelf iets aan de lezers meegeven?
De waterschapsverkiezingen komen eraan. Ik ben benieuwd naar de ideeën van verschillende politieke partijen. Ik zou zeggen verdiep je vooral in wat het waterschap doet, want ik merk zelf hoe belangrijk en groot het eigenlijk is.

De houding van vele zwarte mannen is vaak geschoeid op angst en onzekerheid t.a.v. hun gevoelens

Door: Waldy Neyhorst

De kluis van onze zwarte mannen herbergt verschillende verdrongen ervaringen van ons leven. Hierdoor is de kans groot dat wij mannen in de opvoeding naar onze jongens te vaak de nare ervaringen en handelingen van onze ouders en voorouders gebruiken die niet bevorderlijk zijn, maar onze houding bepalen.

Wanneer wij mannen ontdekken dat wij op basis van onze pijnen of sporen daarvan regelmatig de verkeerde handelingen naar onze kinderen m.n. onze jongens uitvoeren, wordt het hoogtij om te gaan werken aan onszelf.  Meestal is het zo dat wij niet of nauwelijks geleerd hebben om hulp te vragen. Wij vluchten voor onze pijnen en verliezen. Wij klampen ons te vaak vast aan het gemis van een aanwezige vader. Wij mannen zullen elkaar moeten steunen in elk verlies en pijn, zodat wij kunnen ervaren dat wij niet om die realiteit van pijn heen kunnen.

Door stil te staan bij de pijn zal jij je afvragen: “Wie ben ik eigenlijk”?. Hoe was ik als vader, partner, zoon, collega en vriend. Bij deze vragen zal je ontdekken dat pijn je ook de mogelijkheid biedt om te groeien en verder te gaan. De confrontatie met verlies en pijn maakt jou completer en hopelijk ook tot een andere man en vader.

De verschillende vormen van verlies en tegenslagen betekenen, dat als je durft om verder te gaan jij ook moet leren rouwen. Het einde van een liefdevolle relatie met wie dan ook en in wat voor vorm dan ook doet pijn, maar het betekent niet het einde van de wereld. Ga bij jezelf na hoeveel vormen van verlies jij kent en ervaren hebt. Jij weet dan als geen ander te moeten dealen met het rouwproces waarin je beland. Als je daaraan toegeeft, krijg je ruimte om met niet al teveel kleerscheuren verder te gaan met je leven.

Mannen, wees niet bang voor je gevoelens

Velen van ons vinden het lastig om onze gevoelens te delen, omdat wij opgroeiden in een omgeving waar niet over gesproken kon worden. De boodschap was dat je stoer moet zijn en je krachtig moet gedragen. Hierdoor zijn wij in een emotioneel isolement geraakt. Nu moeten wij leren te communiceren met ons lichaam. Wij moeten beseffen dat de kluis in ons lichaam zit en zich van daaruit manifesteert. Communiceren moet de sleutel van de kluis zijn. Met de sleutel kan herstel bewerkstelligd worden voor brein, geest en lichaam.

Vakantie, vakantie, wat een heerlijke tijd

In de afgelopen periode van het jaar waren in Amsterdam de meeste scholen dicht wegens de zomervakantie.

Ik weet persoonlijk dat er momenteel vele organisaties vakantiescholen, ook wel zomerscholen genoemd, verzorgen. Ook weet ik dat vele ouders hun kinderen inschrijven om verschillende redenen, maar het mooie daarvan en ook te promoten is, is dat die kinderen op de vakantiescholen op een andere en speelse wijze vaardigheden aangereikt krijgen. Hierdoor is de kans groot dat zij gemotiveerd raken, sneller de vaardigheden onder de knie krijgen en gestimuleerd worden in hun ontwikkeling.

Ik ben een voorstander van spelend leren, omdat de aangereikte stof op een effectieve manier in beeld wordt gebracht. De ondersteuning, begeleiding en aandacht die kinderen ondervinden, versterken hun vaardigheden, verminderen hun angst, stimuleren tot activiteit en prikkelen tot beter concentreren.

Wanneer ik dan praat over onze zwarte jongens die door verschillende redenen op school matig meekomen, dan is voor mij de methode spelend leren voor veel van deze jongens een must. Voor jongens kunnen vaders een voorbeeld zijn in het leerspel. Competenties zoals doorzettingsvermogen, durf, grensverleggend zijn en incasseren worden geactiveerd. De angst die jongens vaak hebben en geleerd hebben dat niet te laten zien “bv jongens huilen niet” zorgt ervoor dat de negatieve beleving, stress en onzekerheid kan veroorzaken.

Het is meestal nodig om jongens die stressvolle situaties hebben meegemaakt, te motiveren. Het is gebleken dat jongens die met innerlijke pijn rondlopen vaak gedwongen worden om te doen wat anderen van ze verwachten. Vaak redden deze jongens het door zich te verzetten. Ouders willen graag dat hun zonen meekunnen, dus krijgen deze jongens specifieke aandacht waardoor zij zich niet openlijk hoeven te verzetten. Zij zullen zich veiliger en competenter voelen.

Als vaders weten en er ook rekening mee houden dat hun kinderen vakantie hebben, kunnen zij in de vakantieperiode veel leuke dingen doen met hun jongens. Door deze periode in te plannen, kunnen vaders met hun aanwezigheid tijdens de vakantie hun jongens  meer aandacht geven, begeleiden en ondersteunen. Problemen kunnen worden opgelost door met hun interactie in deze vrije- en stressloze periode er letterlijk voor elkaar te zijn. De vakantieperiode is dan een heerlijke tijd waar spontane en informele situaties ontstaan en voor informele leermomenten zorgen, zoals: winnen, leiden, volgen, afwachten, terugtrekken, protesteren, strijden, zorgen.

Dus met de aandacht die gegeven wordt tijdens de vakantieperiode zal de dagelijkse stress van die jongens hanteerbaar worden. De vaders krijgen de ruimte om voor hun jongens een speelveld te creëren met duidelijke grenzen, waarin fouten gemaakt mogen worden en de jongens niet bang hoeven te zijn.

Wij weten dat al onze jongens geniaal geboren zijn en daardoor alle mogelijkheden hebben om met de juiste aandacht, begeleiding en ondersteuning de beste versie van zichzelf te worden. De ruimte in de vakantieperiode leent zich ervoor om die heerlijkheid te creëren

Zuidoost&Meer

GRATIS
BEKIJK